تفاوت بین FAT32، exFAT و NTFS چیست؟

سیستم فایل چیست و چرا تعداد زیادی از آنها وجود دارد؟

FAT32 یک فایل سیستم قدیمی است که به اندازه NTFS کارآمد نیست و از مجموعه ویژگی های بزرگی پشتیبانی نمی کند، اما سازگاری بیشتری با سایر سیستم عامل ها ارائه می دهد. exFAT جایگزینی مدرن برای FAT32 است – و دستگاه ها و سیستم عامل های بیشتری نسبت به NTFS از آن پشتیبانی می کنند – اما تقریباً به اندازه FAT32 گسترده نیست.

سیستم فایل NT (NTFS)

NTFS سیستم فایل مدرنی است که ویندوز دوست دارد به طور پیش فرض از آن استفاده کند. هنگامی که ویندوز را نصب می کنید، درایو شما را با سیستم فایل NTFS فرمت می کند. NTFS دارای محدودیت های اندازه فایل و پارتیشن است که از نظر تئوری آنقدر بزرگ است که در مقابل آنها قرار نخواهید گرفت. NTFS اولین بار در نسخه های مصرف کننده ویندوز با ویندوز XP ظاهر شد، اگرچه در ابتدا با ویندوز NT عرضه شد.

ویژگی‌های NTFS

NTFS مملو از ویژگی‌های مدرن است که برای FAT32 و exFAT در دسترس نیست. NTFS از مجوزهای فایل برای امنیت پشتیبانی می کند، یک مجله تغییر که می تواند به بازیابی سریع خطاها در صورت خرابی رایانه شما کمک کند، کپی های سایه برای پشتیبان گیری، رمزگذاری، محدودیت های سهمیه دیسک، لینک های سخت و ویژگی های مختلف دیگر. بسیاری از این موارد برای درایو سیستم عامل بسیار مهم هستند، به خصوص مجوزهای فایل.

با وجود مزایای آن، جایی که NTFS فاقد سازگاری است. این با تمام نسخه‌های اخیر ویندوز کار می‌کند – تا ویندوز XP – اما سازگاری محدودی با سایر سیستم‌عامل‌ها دارد. به‌طور پیش‌فرض، مک‌ها فقط می‌توانند درایوهای NTFS را بخوانند، نه اینکه روی آنها بنویسند. برخی از توزیع‌های لینوکس ممکن است پشتیبانی از نوشتن NTFS را فعال کنند، اما برخی ممکن است فقط خواندنی باشند. هیچ یک از کنسول های پلی استیشن سونی از NTFS پشتیبانی نمی کنند. حتی Xbox 360 خود مایکروسافت نمی تواند درایوهای NTFS را بخواند، اگرچه Xbox Series X، S و One جدید می توانند. سایر دستگاه ها حتی کمتر از NTFS پشتیبانی می کنند.

سازگاری: با همه نسخه‌های ویندوز کار می‌کند، اما به‌طور پیش‌فرض با Mac فقط خواندنی است و ممکن است به‌طور پیش‌فرض برای برخی از توزیع‌های لینوکس فقط خواندنی باشد. سایر دستگاه ها – به استثنای Xbox One مایکروسافت – احتمالاً از NTFS پشتیبانی نخواهند کرد.

محدودیت ها: بدون اندازه واقعی فایل یا محدودیت اندازه پارتیشن.

استفاده ایده آل: از آن برای درایو سیستم ویندوز و سایر درایوهای داخلی که فقط با ویندوز استفاده می شوند استفاده کنید.

جدول تخصیص فایل 32 (FAT32)

FAT32 قدیمی ترین سیستم فایل از سه سیستم موجود برای ویندوز است. این سیستم از قبل در ویندوز 95 معرفی شد تا جایگزین فایل سیستم قدیمی FAT16 مورد استفاده در MS-DOS و ویندوز 3 شود.

سن فایل سیستم FAT32 دارای مزایا و معایبی است. مزیت بزرگ این است که چون FAT32 بسیار قدیمی است، استاندارد واقعی است. درایوهای فلش که خریداری می کنید اغلب با فرمت FAT32 برای حداکثر سازگاری نه تنها با رایانه های مدرن، بلکه دستگاه های دیگر مانند کنسول های بازی و هر چیزی که دارای پورت USB است ارائه می شود.

با این حال، محدودیت‌ها با این سن به وجود می‌آیند. حجم فایل‌های تکی روی درایو FAT32 نمی‌تواند بیش از 4 گیگابایت باشد – این حداکثر است. یک پارتیشن FAT32 نیز باید کمتر از 8 ترابایت باشد، که مسلماً محدودیت کمتری است مگر اینکه از درایوهای با ظرفیت فوق العاده بالا استفاده کنید.

در حالی که FAT32 برای درایوهای فلش USB و سایر رسانه های خارجی مناسب است – به خصوص اگر می دانید که از آنها در هر چیزی غیر از رایانه های شخصی ویندوزی استفاده می کنید – نمی خواهید FAT32 را برای درایو داخلی استفاده کنید. فاقد مجوزها و سایر ویژگی های امنیتی موجود در سیستم فایل مدرن تر NTFS است. همچنین، نسخه های مدرن ویندوز را دیگر نمی توان روی درایوی فرمت شده با FAT32 نصب کرد. آنها باید روی درایوهای فرمت شده با NTFS نصب شوند.

سازگاری:

با تمام نسخه‌های ویندوز، مک، لینوکس، کنسول‌های بازی و تقریباً هر چیزی که دارای پورت USB باشد کار می‌کند.

محدودیت ها:

حداکثر اندازه فایل 4 گیگابایت، حداکثر اندازه پارتیشن 8 ترابایت.

استفاده ایده آل:

از آن در درایوهای قابل جابجایی استفاده کنید، جایی که به حداکثر سازگاری با گسترده ترین دستگاه ها نیاز دارید، با این فرض که هیچ فایلی با اندازه 4 گیگابایت یا بزرگتر ندارید.

جدول تخصیص فایل توسعه یافته (exFAT)

فایل سیستم exFAT در سال 2006 معرفی شد و با به روز رسانی ویندوز XP و ویندوز ویستا به نسخه های قدیمی ویندوز اضافه شد. exFAT برای درایوهای فلش بهینه شده است – طراحی شده به عنوان یک فایل سیستم سبک وزن مانند FAT32، اما بدون ویژگی ها و هزینه های اضافی NTFS و بدون محدودیت های FAT32.

مانند NTFS، exFAT دارای محدودیت های بسیار زیادی در اندازه فایل و پارتیشن است. به شما این امکان را می دهد که فایل های بسیار بزرگتر از 4 گیگابایت مجاز FAT32 را ذخیره کنید.

در حالی که exFAT کاملاً با سازگاری FAT32 مطابقت ندارد، به طور گسترده‌تری نسبت به NTFS سازگار است. در حالی که macOS شامل پشتیبانی فقط خواندنی برای NTFS می‌شود، مک‌ها پشتیبانی کامل خواندن و نوشتن را برای exFAT ارائه می‌کنند. با نصب نرم افزار مناسب می توان به درایوهای exFAT در لینوکس دسترسی پیدا کرد. دستگاه ها می توانند کمی ترکیبی باشند. پلی استیشن 5 و پلی استیشن 4 از exFAT پشتیبانی می کنند. پلی استیشن 3 ندارد. Xbox Series X، S و One از آن پشتیبانی می‌کند، اما Xbox 360 از آن پشتیبانی نمی‌کند.

سازگاری:

با تمام نسخه های ویندوز و نسخه های مدرن macOS کار می کند، اما به نرم افزار اضافی در لینوکس نیاز دارد. دستگاه‌های بیشتری نسبت به NTFS از exFAT پشتیبانی می‌کنند، اما برخی از آن‌ها – به‌ویژه دستگاه‌های قدیمی‌تر – ممکن است فقط از FAT32 پشتیبانی کنند.

محدودیت ها:

بدون اندازه واقعی فایل یا محدودیت اندازه پارتیشن.

استفاده ایده آل:

زمانی که به اندازه فایل و محدودیت های پارتیشن بزرگتر از پیشنهادات FAT32 نیاز دارید و زمانی که به سازگاری بیشتری نسبت به پیشنهادات NTFS نیاز دارید از آن استفاده کنید. با فرض اینکه هر دستگاهی که می خواهید از درایو با آن استفاده کنید exFAT را پشتیبانی می کند، باید دستگاه خود را به جای FAT32 با exFAT فرمت کنید.

NTFS برای درایوهای داخلی ایده آل است، در حالی که exFAT به طور کلی برای درایوهای فلش ایده آل است. با این حال، اگر exFAT در دستگاهی که نیاز به استفاده از آن دارید پشتیبانی نمی‌شود، گاهی اوقات ممکن است نیاز داشته باشید که یک درایو خارجی را با FAT32 فرمت کنید.